توی فیزیک یه تعریفی داریم به اسم همرفت یا کانوکشن که توی سیالات بیشتر کاربرد داره، ولی به نظر من توی زندگی خیلی کاربردش بیشتر از سیالات هست.
نظریه‌ی من می‌گه بین دو نفر که ارتباط روحی و جسمی با هم دارن همه‌ی حس‌های دو طرف از طریق همرفت به طرف دیگه منتقل می‌شه. چرا؟ یه مثال!
تا حالا براتون اتفاق افتاده که یکی از عزیزتریناتون ناراحته و شما از ناراحتی اون ناراحت بشید؟ حتما افتاده اینو من بهش می‌گم همرفت حالات روحی
دو نفر هر چقدر بهم نزدیک‌تر قدرت جریان همرفتی‌شون بیشتر!
اینو می‌گم که حواسمون باشه اگه ناراحتی یا خوشحالی یا درد داری یا ... یا... یا ... به محض گرفتن دستات، به محض فشردن دستات، به محض نگاه کردن به چشم‌هات همه‌شون منتقل می‌شه ...
حواسمون به عزیزترینامون باشه... اگه جریان همرفتی شکل گرفت پس فقط بشینیم دو تا چایی بخوریم کنار هم و حرف بزنیم و بعدشم خداروشکر کنیم!
اعتقاد به ماورا، کم نعمتی نیست، این که ما هر اتفاقی برامون رخ بده، بدونیم یکی اون بالا حواسش به همه چیز هست خودش ته ته آرامشه!
یا حق
